Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Σαν σήμερα....Black Sabbath

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου του 1970. Το μουσικό μεγαθήριο που λέγεται heavy metal, παίρνει σάρκα και οστά. Οι γεννήτορες του, Black Sabbath, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, ανοίγοντας νέους μουσικούς ορίζοντες και ανατρέποντας τα μέχρι τότε δεδομένα. Ένα χρόνο νωρίτερα, έδιναν παραστάσεις στην Αγγλία ως “Earth”, μέχρι που ανακάλυψαν ότι τους μπέρδευαν με ένα άλλο γκρουπ που είχε το ίδιο όνομα. Απέναντι από το στούντιο που έκαναν πρόβες, ο τοπικός κινηματογράφος έκανε προβολή μιας ταινίας τρόμου του 1963, με τίτλο “Black Sabbath” και ο κόσμος έκανε ουρές στα ταμεία, για να βγάλει ένα εισιτήριο. «Είναι περίεργο οι άνθρωποι να ξοδεύουν τόσα χρήματα για να δουν ταινίες τρόμου», σχολίαζε ο Butler και λίγο μετά μαζί με τον Ozzy Osbourne, έγραφαν τους στίχους για ένα κομμάτι, ονόματι “Black Sabbath”, εμπνευσμένοι από τον συγγραφέα μυστηρίων Dennis Wheatley αλλά και την εικόνα του Butler, κατά την οποία μια μαύρη σχηματισμένη φιγούρα, στεκόταν στα πόδια του κρεβατιού του. Αυτό στάθηκε αφορμή, να πάρουν την απόφαση να επικεντρωθούν στη σύνθεση παρόμοιου υλικού σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μουσική αντάξια των ταινιών τρόμου. Παρά τις blues καταβολές τους, η μουσική που δημιούργησαν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και εντελώς διαφορετικό. Φυσικά διατήρησαν αρκετά blues και rock στοιχεία, τα προσάρμοσαν όμως στα δικά τους μέτρα. Το βασικό συστατικό που κυριάρχησε στην πρώτη προσπάθεια της μπάντας, ήταν το σκοτάδι. Άλμπουμ ζοφερό, βαρύ, απαισιόδοξο, με ένα διάχυτο μυστήριο να απλώνεται παντού, βαριά riff και έντονα παραμορφωμένες κιθάρες, ο ήχος τους, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την folk και χίπικη κουλτούρα της εποχής, που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν γι’ αυτούς. Οι τέσσερις νέοι, προέρχονταν από μια φτωχή βιομηχανική περιοχή του Birmingham όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άσχημες και η ζωή μόνο ρόδινη δεν ήταν γι’ αυτούς. Η μουσική τους, ήταν ο καθρέφτης της ζωής τους. Σε συνδυασμό και με το ατύχημα του Iommi που του κόστισε δύο δάχτυλα και τον ανάγκασε να παίζει πιο αργά, χαλαρώνοντας τις χορδές της κιθάρας του και κουρδίζοντας την χαμηλότερα, όλα συντέλεσαν σε έναν ολότελα σκοτεινό και βαρύ ήχο, με τον οποίο και άλλοι στο παρελθόν φλέρταραν, ποτέ όμως δεν κατάφεραν να τον εκφράσουν ολοκληρωτικά. Οι στίχοι επηρεασμένοι από σκοτεινές θεματολογίες, όπως ο παγανισμός, το απόκρυφο και οι μυθικές ιστορίες, τα ατμοσφαιρικά γεμάτα τύμπανα του Ward, ακόμα και η άγουρη ακόμα φωνή του Ozzy, συμπληρώνουν το παζλ αυτού του ιστορικού ντεμπούτου. Ο δίσκος, που σήμερα μνημονεύεται από ολόκληρο τον κόσμο της metal με τα πιο εγκωμιαστικά σχόλια, επικρίθηκε έντονα απ’ τους κριτικούς την εποχή που κυκλοφόρησε, με το περιοδικό Rolling Stone, να κάνει λόγο για «παράφωνα παράσιτα με μπάσο και κιθάρα.» Παρ’ όλα αυτά, έφτασε στην 8^η θέση των βρετανικών chart και την 23^η αυτών της Αμερικής, όπου παρέμεινε για περισσότερο από ένα χρόνο. Το “Black Sabbath”, 43 χρόνια μετά, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ σε ολόκληρη τη metal δισκογραφία, με την ιστορική του αξία, να είναι αδιαμφισβήτητη, αφού μέσα από αυτό, γεννήθηκε πρωτίστως το heavy metal και τέθηκαν οι βάσεις για το doom metal, το goth αλλά και το stoner rock.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Κλασσική μουσική & Heavy Μetal

Κλασσική μουσική & Heavy Μetal έχουν παρόμοια προσωπικότητα!Eυαίσθητοι & πράοι όσοι ακούν αυτό το είδος...

''ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ HEAVY ΜΕΤΑL EXOYN ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ!! EYAΙΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ''... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΗΛΙΘΙΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!!

Από μελέτη που έγινε, με χιλιάδες εθελοντές απ’ όλο τον κόσμο, προέκυψε ότι οι μουσικές προτιμήσεις και η προσωπικότητά μας σχετίζονται στενά.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, στη μελέτη συμμετείχαν 36.518 εθελοντές από πολλές και διαφορετικές χώρες – από τη Μαλαισία και την Κίνα, μέχρι την Ιαπωνία και τη Χιλή - από τους οποίους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν 104 στυλ μουσικής, που κυμαίνονταν από τσαρτ ποπ έως όπερα.
Το κεντρικό συμπέρασμα ήταν πως οι φαν του κάθε μουσικού είδους, παρότι δεν έχουν κατ’ ανάγκην κοινό γούστο στα ρούχα ούτε προέρχονται από την ίδια ηλικιακή ομάδα, είναι σχεδόν πανομοιότυποι στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.

Ένα από τα πιο εκπληκτικά, σύμφωνα με τους ερευνητές, και απρόσμενα ευρήματα της μελέτης ήταν ότι φαν δύο τόσο διαφορετικών μουσικών ειδών, όπως είναι η κλασική μουσική και το χέβι μέταλ, έχουν παρόμοια προσωπικότητα.

«Πραγματικά με εξέπληξε το πόσο όμοιοι είναι στην πραγματικότητα οι φαν του χέβι μέταλ με τους λάτρεις της κλασικής μουσικής», είπε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Άντριαν Νορθ, καθηγητής και επικεφαλής του Τμήματος Εφηρμοσμένης Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο HeriotWatt του Εδιμβούργου, ο οποίος έχει (και) PhD στην Ψυχολογία της Μουσικής.

«Πέρα από τις διαφορές που έχουν στην ηλικία τους, είναι σχεδόν πανομοιότυποι ως προσωπικότητες. Και οι μεν και οι δε είναι πιο δημιουργικοί από τους άλλους ανθρώπους, ήρεμοι ως χαρακτήρες αλλά όχι πολύ εξωστρεφείς.

»Πολύς κόσμος έχει ένα στερεότυπο στο μυαλό του για τους “χεβιμεταλάδες”, ότι δηλαδή είναι καταθλιπτικοί σε βαθμό αυτοκτονίας, άγριοι και επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και τους άλλους. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ ευαίσθητοι και πράοι».

Ο δρ Νορθ πιστεύει πως αυτά τα δύο είδη μουσικής έχουν μια αίσθηση θεατρικότητας που ενδεχομένως ελκύει παρόμοιους τύπους προσωπικότητας.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ρομποτ που ροκάρουν!! Κι όμως αληθινό!

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Mick Jagger ο μύθος...των Rolling Stones

Mick Jagger, η φωνή των Rolling Stones

0

0

Ο Michael Philip Jagger, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1943, στο Ντάρτφορντ του Κεντ, στην Αγγλία.

Γόνος οικογένειας της μεσοαστικής τάξης, ξεκίνησε από συνεσταλμένος φοιτητής του London School of Economics (οι σπουδές του δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ) για να εξελιχθεί σε επικεφαλής του μεγαλύτερου rock n roll συνόλου του πλανήτη, σύμβολο του σεξ και αγαπημένη προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης.

Ξεκίνησε και συνεχίζει μέχρι σήμερα την καριέρα του περισσότερο ως τραγουδιστής των Rolling Stones και λιγότερο σαν σόλο καλλιτέχνης. Το όνομά του απασχόλησε επανειλημμένως τα media και χαρακτηρίστηκε ως ο επιβλητικότερος τραγουδιστής συγκροτήματος στην ιστορία του Rock’n'Roll.

Ο ίδιος εκτός από τραγουδιστής του συγκροτήματος, έχει συνθέσει τις περισσότερες από τις επιτυχίες των Rolling Stones. Χαρακτηριστικά ροκ τραγούδια των Rolling Stones όπως τα “(I Can’t Get No) Satisfaction”, “Get Off Of My Cloud”, “19th Nervous Breakdown” and “Have You Seen Your Mother Baby, Standing In The Shadow?” ήταν συνθέσεις του Jagger.

Από τη μία η μεγάλη του αγάπη για τα blues και από την άλλη η χαρακτηριστική φωνή του και η χαρισματική παρουσία του στη σκηνή, τον έκαναν μοναδικό σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε πολλοί να εκφράζουν την απορία αν η επιτυχία των Stones οφείλεται στο συγκρότημα ως σύνολο ή στον ηγέτη και τραγουδιστή τους, τον Mick Jagger.

Ως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Jagger θα επισημάνουμε την προσήλωση στα blues, το ιδιαίτερο φωνητικό ύφος και βέβαια την εργώδη, ακάματη σκηνική παρουσία, στοιχεία που συνθέτουν μια καλλιτεχνική περσόνα που ενίσχυσε τη μακρόχρονη επιτυχία των Rolling Stones ισοβαρώς με την ποιότητα της τραγουδοποιίας του γκρουπ και την ερμηνευτική δεξιοτεχνία των μελών του.

Ήταν παντρεμένος με την Jerry Hall, με την οποία έχει κάνει τέσσερα παιδιά. Επίσης είναι πατέρας δύο ακόμη παιδιών, ενός που έχει φέρει στον κόσμο η πρώην γυναίκα του Bianca Peres Morena de Marcias και ενός με μητέρα τη Marsha Hunt. Η προσωπική του περιουσία υπολογίζεται ότι πλησιάζει τα 150 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας, γεγονός που τον κάνει τον τρίτο πλουσιότερο rock σταρ στον κόσμο, μετά τον Elton John και τον Paul McCartney.

Σε σχέση με τους κομψευόμενους, καλοβαλμένους τραγουδιστές των αρχών της δεκαετίας του 60, ο Jagger είχε μια εμφάνιση ακαλαίσθητη (εκκεντρική πόζα, υπερμεγέθη σαρκώδη χείλη, κοκαλιάρικο σώμα), την οποία όμως χειρίστηκε με μεγάλη επιδεξιότητα, μετατρέποντάς την από μειονέκτημα σε όπλο του. Έφτασε μάλιστα να αλλοιώσει ακόμη και την προφορά του, μετακινούμενος σταδιακά από την καθωσπρέπει εμφάνιση (στις τηλεοπτικές εκπομπές του μέσου της δεκαετίας του 60) σε μια πιο “αλήτικη” και περιθωριακή στάση, αντάξια ενός ιδιόρρυθμου rock αστέρα. Η προκλητικότητα του Jagger (την οποία λάτρευαν τα παιδιά και μισούσαν οι γονείς) δεν σταματούσε στη δημόσια εικόνα του. Επεκτεινόταν και στους στίχους τραγουδιών όπως τα “(I Cant Get No) Satisfaction” και “Street Fighting Man” που άγγιζαν θέματα που μέχρι τότε αποτελούσαν ταμπού, όπως το σεξ, η αμφισβήτηση της θρησκείας, η μηδενιστική θεώρηση της ίδιας της ζωής.

Αυτές οι “αντίστροφες δεξιότητες” του Jagger ενισχύονταν μουσικά από τον Keith Richards (υπεύθυνο για μελωδίες και κιθαριστικά riff από τα πιο ευμνημόνευτα του μακροσκελέστατου καταλόγου των Rolling Stones) αλλά και από τα υπόλοιπα ικανά μέλη του γκρουπ (Bill Wyman, Charlie Watts, Brian Jones και, λίγο αργότερα, Mick Taylor). Καθώς η δεκαετία του 60 πλησίαζε στο τέλος της, οι περίπλοκες καταστάσεις των στίχων του Jagger άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά στην πραγματική του ζωή. Οι πράξεις προσβολής της δημόσιας αιδούς, η κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, καθώς και οι αναπόφευκτες προστριβές με το νόμο χαρακτήριζαν το rock n roll τρόπο ζωής των “swinging 60s” και καθρέφτιζαν τη γοργή αλλαγή στις κοινωνικές δομές και την μποέμ συμπεριφορά.

Τα πράγματα ωστόσο δεν άλλαξαν για τον Jagger και κατά την επόμενη δεκαετία: ένας διαλυμένος γάμος, βραχύβιες ερωτικές σχέσεις με διάσημες γυναίκες, σπάταλη ζωή και απόσυρση σε εξωτικά κλίματα ήταν καταστάσεις όχι άγνωστες στην αφρόκρεμα των rock μουσικών της εποχής, που είδαν τον εαυτό τους να μετατρέπεται από πένητα σε εκατομμυριούχο, μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Παρά τα πολλά προβλήματα που χαρακτήρισαν τη δεκαετία του 80, ο Jagger υπήρξε εμπνευστής και κύριος υπεύθυνος της περιόδου καλλιτεχνικής ανάκαμψης που ξεκίνησε με το “Steel Wheels” (1989) επιβεβαιώθηκε με το “Voodoo Lounge” (1994), τονώθηκε με το ημιακουστικό “Stripped” (1995) και πήρε άριστα δέκα με το “Bridges To Babylon” (1997).

Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες της γενιάς του (John Lennon, Pete Townshend), ο Mick, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική και τουλάχιστον για τα 25 πρώτα χρόνια των Rolling Stones ο ίδιος απέφευγε να ακολουθήσει παράλληλα σόλο καριέρα. Γιατί άλλωστε να το έκανε αφού το όνομά του είχε γίνει ήδη γνωστό από την εποχή των Rolling Stones? Η απόφαση να κυκλοφορήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, πάρθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Από το “She’s The Boss” του 1985 ξεχώρισε το single “Just Another Night”. Μετά από δύο χρόνια ακολούθησε το μάλλον απογοητευτικό “Primitive Cool” που έκανε τον Mick Jagger να σκεφτεί πως το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να παραμείνει στους Rolling Stones ακολουθώντας παράλληλα σόλο καριέρα.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Jagger συνεργάστηκε με την Tina Turner και τον David Bowie τραγουδώντας μαζί τους στο Live Aid τη διασκευή στο τραγούδι των Martha & The Vandella’s “Dancing In The Street”. Πέρασαν έξι χρόνια μέχρι ο τραγουδιστής των Rolling Stones να κυκλοφορήσει το τρίτο του σόλο άλμπουμ, κάτι που αποφάσισε το 1993 με το “Wandering Spirit”. Ούτε κι αυτό όμως κατάφερε να συγκινήσει τους κριτικούς παρόλο που περιείχε αξιόλογες συνεργασίες με τον σαξοφωνίστα Courtney Pine και τον τραγουδιστή της soul Billy Preston. Την περίοδο 1990-1991 οι Rolling Stones έκαναν μια παγκόσμια περιοδεία σε Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρώπη και ο Mick ήταν ο επικεφαλής. Με τη μοναδική σκηνική παρουσία του γοήτευσε για άλλη μία φορά το κοινό.

O Mick Jagger ελπίζει πως θα έχει καλύτερη τύχη σαν σόλο καλλιτέχνης με το τέταρτο άλμπουμ του “Goddess In The Doorway” που κυκλοφόρησε λίγο πριν το τέλος του 2001, με δώδεκα νέα τραγούδια απόλυτα σύγχρονα στην ευρύτερη αισθητική τους αλλά και με ιδιαίτερη ποικιλία στον προσανατολισμό τους).

Οι προσωπικές φιλοδοξίες του Jagger, έξω από το πλαίσιο του θρυλικού του γκρουπ, στράφηκαν αρχικά στο χώρο της υποκριτικής, με πρωταγωνιστικούς ρόλους στα φιλμ “Ned Kelly” (1970, αυστραλέζικη παραγωγή σε σκηνοθεσία του Tony Richardson με θέμα τα έργα και τις ημέρες του “Αυστραλού Ρομπέν των Δασών” Ned Kelly τον οποίο υποδυόταν ο Jagger) και “Performance” (επίσης 1970, με σκηνοθέτη τον Donald Cammell, όπου πρωταγωνιστούσε ως παρακμιακός rock σταρ και γκάνγκστερ).

Από τις πολυάριθμες συνεισφορές και συμμετοχές του σε ηχογραφήσεις άλλων, αξίζει να επισημάνουμε τις συνεργασίες του με τους Jimmy Rip (στο “Way Past Blue” του 1996), Dave Stewart (στο “Greetings From The Gutter” του 1995), Chris Jagger (στο “Rock The Zydeco” του 1995), Living Colour (στο “Vivid” του 1988), Tina Turner (κοινή εμφάνιση το 1985 στο “Live Aid”), David Bowie (στη φιλανθρωπικού σκοπού διασκευή του “Dancin In The Street” των Martha And The Vandellas), Living Colour (στο “Vivid” του 1988), Carly Simon (στο “No Secrets” του 1972), Leon Russell (στο φερώνυμο ντεμπούτο του, του 1970).

Τον Μάιο του 2011, ο Jagger ανακοίνωσε τον σχηματισμό ενός νέου supergroup, της πρώτης μπάντας που είχε σχηματίσει από τους Rolling Stones κι ύστερα. Το συγκρότημα, Super Heavy περιλαμβάνει τους Dave Stewart, Joss Stone, Damian Marley, και A.R. Rahman.

Το όνομά του Mick Jagger και οτιδήποτε έχει σχέση με εκείνον, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να “πουλά” προκαλώντας το ενδιαφέρον του κοινού.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Λίστα τραγικών και μή θανάτων στο Rock 'n' Roll

Name	Age	Date	Location	Cause of death

Bon Scott AC/DC	33	February 19, 1980	London, England	Alcohol poisoning

John Bonham Led Zeppelin	32	September 25, 1980	Windsor, England	Asphyxiation on vomit

John Lennon The Beatles	40	December 8, 1980	New York City, New York, USA	Shot to death

Rushton Moreve Steppenwolf	32	July 1, 1981	Los Angeles, California, USA	Car crash

Randy Rhoads Quiet Riot Alongside Ozzy Osbourne	25	March 19, 1982	Leesburg, Florida, USA	Plane crash

James Honeyman-Scott The Pretenders	25	June 16, 1982	London, England	Heart failure caused by cocaine intolerance

Ian Stewart The Rolling Stones	47	December 12, 1985	London, England, UK	Heart attack

Hillel Slovak Red Hot Chili Peppers	26	June 25, 1988	Los Angeles, California, USA	Speedball overdose

Stevie Ray Vaughan Stevie Ray Vaughan & Double Trouble	35	August 27, 1990	East Troy, Wisconsin, USA	Helicopter accident

Steve Clark Def Leppard	30	January 8, 1991	London, England	Accidental overdose of painkillers, anti-depressants, and alcohol

Freddie Mercury Queen	45	November 24, 1991	London, England	Complications due to AIDS

Frank Zappa The Mothers of Invention	52	December 4, 1993	Los Angeles, California, USA	Prostate cancer

Kurt Cobain Nirvana	27	April 5, 1994	Seattle, Washington, USA	Suicide

Rory Gallagher	47	June 14, 1995	London, England	MRSA complications following a liver transplant

Joey Ramone The Ramones	49	April 15, 2001	New York City, New York, USA	Lymphoma

John Lee Hooker	83	June 21, 2001	Los Altos, California, USA	Natural causes

Michael Jackson The Jackson 5	50	June 25, 2009	Los Angeles, California, USA	Cardiac arrest

Les Paul Inventor of the Electric Guitar	94	August 13, 2009	White Plains, New York, USA	Pneumonia

Ronnie James Dio Dio Black Sabbath Rainbow Elf	67	May 16, 2010	Houston, Texas, USA	Stomach cancer

Paul Gray Slipknot	38	May 24, 2010	Urbandale, Iowa, USA	Accidental morphine and fentanyl overdose

Gary Moore Thin Lizzy	58	February 6, 2011	Estepona, Málaga, Spain	Heart attack

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Clapton & Welch... ''ρόκαραν'' μαζί με τους Rolling Stones

Eric Clapton - Florence Welch: Guest στη δεύτερη συναυλία των Rolling Stones στο Λονδίνο

Πριν από λίγες ημέρες, οι Rolling Stones, πραγματοποίησαν στο O2 Arena του Λονδίνου την πρώτη τους εμφάνιση για τον εορτασμό των 50 χρόνων του συγκροτήματος. Φυσικά οι guests σε μία τέτοια βραδιά δεν θα μπορούσαν να λείψουν. Εκτός από τα πρώην μέλη τους Mick Taylor και Bill Wyman, εμφανίστηκαν οι Jeff Beck και Mary J. Blige.
Έτσι και για την δεύτερη συναυλία τους στο Λονδίνο, ανακοίνωσαν 2 guests. Ο θρυλικός κιθαρίστας Eric Clapton και η frontwoman των Florence And The Machine, Florence Welch θα ανέβουν στη σκηνή μαζί με το συγκρότημα στη συναυλία τους που θα γίνει αύριο.

Koprodogs